Victor Ullate: Ballet Madrid

Víctor Ullate wil met dans een brug slaan tussen het traditionele balletpubliek en het publiek dat zich afzet tegen elke gevestigde waarde.

Van het vlekkeloze esthetisme van Balanchine tot de zwarte Sevillaanse inspiratie laat het Ballet van Madrid zien hoe de Spaanse furie het klassieke academisme kan intomen.

Dit gemengde programma in vier delen vangt aan met een heel aangrijpende dankbetuiging aan Maurice Béjart voor al wat hij aan Victor Ullate heeft nagelaten en voor al wat laatstgenoemde ermee doet… maar altijd après toi… en gaat verder met de befaamde Jaleos, een neoklassiek ballet dat het publiek al zestien jaar kippenvel bezorgt. In Chant du compagnon errant, op ontroerende muziek van Mahler, geeft Eduardo Lao gestalte aan de mensheid en de lotsbestemming, waarbij hij hun onlosmakelijke band met de eeuwigheid aantoont. De vertoning sluit af met de jongste creatie, ‘Bolero’, een eerbetoon aan Maurice Béjart van wie Victor Ullate lange tijd een medewerker was.

«De Bolero in een choreografie gieten is een uitdaging die ik altijd al heb willen aangaan. Ik denk dat een stuk van dit type, geïnterpreteerd door een Spaanse choreograaf, een andere kijk kan opleveren. Het thema van de jaren ’20 is geen toeval. Op die manier wil ik dit werk opdragen aan Sergei Diaghilev, de oprichter van de Ballets Russes. Hij veranderde het concept van de dans door een einde te maken aan het exclusief vrouwelijke imago ervan. Ik draag mijn werk ook op aan mijn leermeester, Maurice Béjart, die in navolging van de vrouw ook de man zijn plaats heeft gegeven in het ballet.”