Martí Anson

De Catalaanse kunstenaar neemt deel aan de vijfde editie van de Triennale Beaufort.

Het werk van Martí Anson bestaat voornamelijk uit fotografie, video en installaties. De beleving van de kijker is essentieel in zijn werk. De kijker wordt hierbij heel vaak geconfronteerd met vervelende situaties of situaties die totaal afwijken van zijn verwachtingen. Zo wordt bij het werk Bon Dia (1999) de kijker uitgenodigd een huiskamer binnen te stappen waar hij een zetel, plant, TV en reproductie van een schilderij hangend aan de muur terugvindt. Een deur in deze kamer leidt naar een tweede kamer die exact dezelfde is als de eerste.

Het werk dat Anson voor Beaufort Buiten de Grenzen tentoon zal stellen betreft eveneens een installatie waarvan de wortels een persoonlijke inslag kennen. Het gaat om een verwijzing naar Ansons vader, die geen opleiding als architect had genoten, maar voor zijn gezin toch een vakantiewoning creëerde met uiterst beperkte middelen. Anson hernam de plannen van het zomerverblijf en bouwde een gelijkaardig paviljoen in hout. Dit nieuwe huis kon in enkele dagen eenvoudig worden gemonteerd en uit elkaar worden gehaald zonder professionele hulp, dankzij een methode ontwikkeld door een Catalaanse groep architecten. Wat echter verschilt met de vakantiewoning van zijn vader, is dat het paviljoen nog niet afgewerkt is. Op voorwaarde dat er iets toegevoegd wordt mag iedereen die het paviljoen leent, het gebruiken voor wat hij wil. Voor Beaufort Buiten de Grenzen gaat het om 8 ramen en een deur, en functioneert het kunstwerk als het onthaalpaviljoen van De Nachtegaal. Bovendien is het een plek waar andere kunstwerken, zoals Scott Kings ‘Indecision’ en Thomas Gallers serie ‘Bright Star’ een plaats krijgen.

Door zijn besluit om met zijn eigen handen een huis te bouwen, geeft Anson een eerbetoon aan hen die, tijdens het regime van Franco, hun best deden om hun levensomstandigheden te verbeteren door hun eigen dag-tot-dag leven evenals hun gemeenschap te veranderen. Door zijn belangstelling voor het lokale, Catalaanse erfgoed refereert Ansons houten huis aan de internationale wereldtentoonstellingen, waar de paviljoenen op analoge wijze een nationaal gedachtegoed representeren via hun architectuur. Op die manier geldt het persoonlijke vakantiehuisje ook als een Catalaans paviljoen.