We praten met Albert Vila, de jazz-componist en -muzikant uit Barcelona die België koos op zoek naar “multiculturaliteit en openheid”.

Vertel ons, wat je graag wilt vertellen, over jou en je werk. Wat is jouw relatie met Spanje/ België?

Ik ben een jazz-muzikant, geboren in Barcelona en ik woon momenteel al zo’n vier jaar in Brussel. Ik deed mijn studies in Spanje, Nederland en New York. Ik kwam in Brussel wonen, omdat ik al altijd heb gehouden van de multiculturaliteit en openheid van deze stad op alle vlakken. Bovendien is het een plek die erg goed geografisch gesitueerd is. Ik denk steeds dat België een goede mengeling is tussen het noorden en zuiden van Europa, met goede ingrediënten van beide mentaliteiten.

Ik leg me toe op het componeren, spelen en onderwijzen van muziek. Ik zou andere dingen kunnen doen, maar ik denk dat dit het meest oprechte is wat ik kan doen ten opzichte van mezelf en de anderen. Ik reis veel om mijn muziek naar verschillende plaatsen van de wereld te brengen; het spreekt me steeds aan om in contact te komen met andere realiteiten dan de mijne. Momenteel werk ik aan wat mijn vijfde cd met mij als leider zal zijn. Gelijktijdig werk ik aan een project over de muziek van Frederic Mompou die ik dit jaar zal opnemen.

Een speciale plaats in België? Een speciale plaats in Spanje?

Wat speciale plekken in België betreft, zou ik vermoedelijk voor Gent kiezen. Ik hou erg veel van die stad. Ik probeer toeristen steeds te overtuigen om naar Gent te gaan en om -als ze moeten kiezen tussen Gent en Brugge- Gent te kiezen. In Spanje zou ik voor Asturias kiezen. Veel herinneringen uit mijn kindertijd komen van daar, aangezien we er elke zomer onze vakantie doorbrachten. Ik bewonder er de landschappen, de gastronomie en de mensen.

Een lied?

Goodbye van Gordon Jenkins. Het is een prachtige ballade, met een erg ontroerend verhaal achter.

Een film?

Memento van C. Nolan. Ik hou van de architectuur die achter die film zit, ik vind het een meesterwerk van onze huidige tijd.

Een boek?

L’Etranger van A. Camus. Ik hou van het idee erachter en de sfeer die Camus weet te creëren in dat boek. Zanneer ik het lees, is het alsof ik in zijn tekst hedendaagse klassieke muziek kan horen.

Een voorstelling?

Lulu van Alban Berg. Ik ben fan van Alban Berg en zijn hedendaags romanticisme tussen tonaliteit en atonaliteit, het is ongeveer zo’n anderhalf jaar geleden dat ik in ENO van Londen een – op alle vlakken – erg goede intepretatie van het stuk zag.

Een beeldend kunstwerk?

Nighthawks van E. Hopper.

Wanneer ik wakker word, is mijn eerste gedachte…

Ik sta altijd op met een positieve ingesteldheid, denkende dat ik nog heel wat dingen te doen heb en dat de dag maar weinig uren telt.