De Madrileense, gevestigd in Antwerpen, vertelt ons over haar ondernemende ervaring in de creatieve sector van één van de meest dynamische en kritische steden van België.

We hadden de kans om Carolina Tarfalla te ontmoeten tijdens één van haar bezoeken aan Brussel en we praten met haar over de interessante professionele ervaring die ze hier al opdoet, sinds ze, meer dan 10 jaar geleden, besliste om zich te vestigen in België. Met een onrustig karakter en een creatieve geest combineert ze haar werk als kuntenares uitstekend met dat van culturele producer. Het is zo dat deze Madrileense die in Antwerpen woont erin geslaagd is om haar plaats te veroveren in de creatieve sector van een van de meest dynamische en kritische steden van het land.

Haar laatste projecten zijn daar een voorbeeld van, zoals haar recente deelname aan verschillende tentoonstellingen in het Culturele Centrum NOVA van Antwerpen en haar intrede in het project “Process” van Multitude, een kunstenaarsgezelschap in Antwerpen dat tijdelijk leegstaande ruimtes benut voor culturele activiteiten.

Los van haar werk als kunstenares, is ze de verantwoordelijke van “okupArte”, een initiatief met de leuze “een lege ruimte is een verlies van ruimte”, die als hoofddoel heeft om andere kunstenaars en ontwerpers in het licht te zetten. Het bijzondere aan het project is dat de activiteiten georganiseerd worden in private ruimtes die toebehoren aan bedrijven die ervoor openstaan om hun ruimte beschikbaar te stellen voor openingen, voorstellingen en tentoonstellingen na de werkuren.

Bovendien werkt ze samen met de kunstenaar Damiá Diaz in zijn projecten in de Benelux, aangezien een belangrijk deel van de geïnteresseerde verzamelaars van zijn werk zich in die regio bevinden.

Na meer dan tien jaar gewoond en gewerkt te hebben in België: wat bracht er je toe om je werk op zelfstandige basis op te starten en verder te ontwikkelen?

Nadat ik mijn studies van Rechten had beëindigd, begon ik te werken in een Spaans marketingbedrijf om later toe te treden tot de wereld van de Reclame. Dat laatste, liet me toe om mijn vaardigheden in projectenbeheer te ontwikkelen en mijn artistieke onzekerheden te overwinnen dankzij de voortdurende samenwerking met creatieve groepen. Na verloop van tijd, begon ik de noodzaak te voelen een individuele carrière te starten om meer tijd te besteden aan mijn creatieve onzekerheden en me te concentreren op een eigen artistiek project. Het was iets wat op een natuurlijk manier groeide, rekening houdend met mijn persoonlijke interesses, vorming en opgedane ervaring.

Je woont in Antwerpen, een van de meest open en dynamische steden van België. Op welke manier heeft de beslissing om je daar te vestigen invloed gehad op je professionele loopbaan?

De omgeving van Antwerpen is erg creatief en er worden met de regelmaat van de klok een groot aantal initiatieven georganiseerd die proberen om de meer gewaagde kant van de stad te laten zien; waardoor het nogal makkelijk gebeurt dat nieuwe ideeën de interesse wekken en uiteindelijk geaccepteerd worden. Aan de andere kant, zijn Vlamingen onrustig van aard en bestaat er een belangrijke ondernemerstraditie: in Antwerpen lijkt het makkelijk om gelijk welk soort activiteit te ontwikkelen of nieuwe projecten te ondernemen. In de culturele sector gebeurt hetzelfde; die mentaliteit is misschien iets kenmerkends aan de maatschappij, het maakt het makkelijker om projecten op te zetten waarvan het succes afhangt van iemands werk zelf. Bovendien is het type publiek in Antwerpen dat naar culturele evenementen gaat heel breed, er bestaat een algemene interesse voor de culturele agenda van de stad. Die tendens om nieuwe initiatieven te steunen is iets wat me het mogelijk heeft gemaakt om me op zelfstandige wijze toe te leggen op wat me werkelijk boeit.

Je beschouwt jezelf als een multidisciplinaire kunstenaar. Wat wil je overbrengen met jouw werk?

Ik wil breken met de op voorhand gedetermineerde associatie tussen ideeën en hun logica: met de perceptie van wat we (niet) zien en de associatie ervan met wat we (denken) te kennen. Ik denk dat de uitnodiging om te reflecteren, het belang dat ik geef aan details, revoluties en subtiliteiten van mijn omgeving, net als de manier om ze te interpreteren, een erfenis is van mijn vorming als juriste. Ik interesseer me voor de vrijheid van denken, de complexiteit van wat ons omringt en haar simplificatie. Daarom speel ik met basiselementen: vormen, kleuren, licht, reflecties, abstracte composities die me toelaten om concepten te vereenvoudigen en te herzien wat we zien als we kijken. Die composities, opgetrokken uit erg uiteenlopende materialen en technieken, laten toe om geobserveerd te worden vanuit een nieuw perspectief, ze nodigen uit tot reflectie, tonen nuances die we normaal niet waarnemen of beelden die we normaal niet herkennen. Soms vertrek ik van een bepaald materiaal, fysiek of digitaal, dat me uitnodigt om een concept over te brengen, andere keren vertrek ik van een idee en zoek ik het medium dat het meest geschikt is om dat idee over te brengen; ik hou er niet van om mezelf te beperken, ik denk liever in totale vrijheid.

Je versmelt je werk als kunstenaar met dat van cultureel producer. Houd je rekening met deze filosofie in de rest van de projecten die je realiseert?

Ik veronderstel van wel, wat vaststaat is dat ik me comfortabel voel om te werken in erg uiteenlopende omgevingen. Ik pas me erg makkelijk aan: verandering, nieuwigheid en de uitdaging om bij te leren zijn de zaken die me stimuleren. Na mijn tijd bij het reclamebureau en het werken voor ondernemingen, leerde ik om een strategie niet te beperken tot één enkel medium. De tendens om me te focussen op verschillende ensceneringen is zeker en vast de vrucht van de combinatie van mijn publieke ervaring en mijn vorming in het recht. Na te hebben gewerkt aan erg verschillende projecten, heb ik een heel brede visie van de creatieve mogelijkheden om een concept of idee over te brengen, en dat boeit me in het bijzonder, omdat niet al mijn ideeën even representabel zijn in alle media en niet alle media even goed beantwoorden aan elk project dat ik realiseer.

Als Spaanse die het grootste deel van haar carrière in België heeft opgebouwd: welke faciliteiten en/of moeilijkheden kwamen er op je pad?

Als kunstenaar, in tegenstelling tot wat er gebeurt in Spanje, heb ik niet gemerkt meer voordelen te hebben omdat ik een buitenlandse ben. In ons land is er een tendens om kunstenaars die van buiten onze grenzen komen net meer te bewonderen en te respecteren. Ik denk dat ze in België, misschien in Antwerpen nog meer dan op andere plekken, meer protectionistisch zijn op dat vlak, ze voelen een enorme trotsheid ten opzichte van lokale kunstenaars. Daarom, naast het feit dat ik ook kansen zie in andere delen van België, vind ik het interessant om zowel mijn professionele als persoonlijke contacten in Madrid te onderhouden en bruggen voor samenwerkingen met Spanje op korte en lange termijn te versterken.