We praten met Céline Brouwez, de programmatrice van Cinematek. We hebben het over haar relatie met Spanje, waar ze zeven jaar heeft doorgebracht bij het Museum Reina Sofia in Madrid.

Cinematek heeft op verschillende gelegenheden samengewerkt met het Cervantesinstituut en zal samenwerken met het filmfestival voor documentaires Punto de Vista.

Vertel eens iets over je jezelf en over je werk. Wat is je relatie met Spanje en Belgïe?

Ik ben geboren in Brussel maar ik heb in Spanje gewoond van 2002 tot 2009. Na 2 jaar in de Verenigde Staten te hebben verbleven ging ik naar Madrid. Ik had niets op voorhand vastgelegd, enkel een verblijfplaats en een kans op werk bij een verdeler van films. Uiteindelijk ben ik beland bij de audiovisuele afdeling van het Museum Reina Sofía. Ik ben daar gebleven tot halverwege 2009. Na een prachtige ervaring op de audiovisuele afdeling ,waar ik enorm veel heb geleerd over experimentele cinema, artiestenfilms en videokunst, heb ik 2 jaar doorgebracht op de afdeling exposities. Dankzij een Duitse artiest die werd uitgenodigd in het museum ontmoette ik mijn partner en de vader van onze twee kinderen Pablo en Martin, beide geboren in Madrid. We verlangden naar verandering en meer rust en daarom keerden we (terug) naar Brussel in 2009. Ik werkte toen bij het Koninklijk Belgisch Filmarchief (CINEMATEK) als programmatrice. Maar de banden met Spanje zijn erg aanwezig. Wij werken samen met het Cervantesinstituut omtrent verschillende programma’s en dit brengt me met erg veel plezier samen met Spaanse artiesten (zoals laatst Dora Garcia) of met Zuid-Amerikaanse artiesten (Nico Pereda, de Argentijnen Matías Piñeiro of Lisandro Alonso). Af en toe gaat het om meer thematische cycli.

Een speciale plaats in Belgïe?

Zonder enige twijfel Brussel. Ik ben erg blij dat ik na 10 jaar ben terug gkomen en dat ik een stad heb mogen ontdekken die veranderd is na het einde van de jaren ‘90. Brussel is niet altijd makkelijk maar ik vind dat de stad enorm veel charme vertoont en een hoge levenskwaliteit heeft.

Een speciale plaats in Spanje?

Galicië, ik hoop dat ik daar oud mag worden. Het is een ander Spanje voor mij, en het feit dat het zo dicht bij Portugal ligt maakt het voor mij extra wonderlijk.

Een lied?

Ik ben slachtoffer van de hip-hopcratie bij ons thuis, dus Regulate van Warren G valt voor mij niet te overtreffen.

Een film?

In het kader van een project dat gewijd was aan Juliet Berto, heb ik laatst een documentaire van Agnès Varda genaamd Murs Murs (1980) gereprogrammeerd. De documentaire ging over muurschilderingen in Los Angeles. Ik herinner me nog erg levendig en ik word geëmotioneerd als ik denk aan wanneer ik de film bij CINEMATEK ontdekte, enkele jaren voor ik er ging werken. Ik werd verliefd op de intelligentie en nieuwsgierigheid zonder grenzen van Varda.

Een boek?

Les Argonautes van Maggie Nelson. Een briljant werk over het moederschap, het feminisme, verschillen tussen man en vrouw, de liefde.

Een toneelstuk?

Nadita van Alma Söderberg.

Een kunstwerk?

Course of Empire van Ed Ruscha.

Wanneer ik wakker word...

Helemaal niets. Ik vertrek ´s morgens vroeg om te gaan zwemmen en dit doe ik op automatische piloot, anders raak ik er niet.