Eva Chamizo is de Directeur Europese Zaken van de Iberdrola.

Vertel ons wat over uzelf en uw werk. Wat is uw relatie met Spanje / België?

Toen Spanje toetrad tot de toenmalige Europese Economische Gemeenschap, was ik als tiener volledig overtuigd van het Europese project, en ik heb altijd belangstelling gehad om eraan deel te nemen. Toen mij twintig jaar geleden de post van landsadvocaat bij de Permanente Vertegenwoordiging van Spanje bij de Europese Unie werd aangeboden, heb ik dan ook niet geaarzeld.

Sindsdien hebben noch de regen noch het gebrek aan licht me doen twijfelen aan de plaats waar ik het liefst wilde werken en wonen, en toen ik een professionele verandering voorstelde, was ik heel duidelijk dat ik in België wilde blijven, waar ik mijn huidige functies voortzet en probeer hernieuwbare energie en de strijd tegen de klimaatverandering op Europees niveau te promoten.

Ik heb dus een zeer sterke band met zowel Spanje, op persoonlijk en professioneel vlak, als België, waar ik de levenskwaliteit, het milieu en de vriendelijkheid van de mensen buitengewoon vind.

Een speciale plaats in België? Een speciale plaats in Spanje?

In België: het Forêt de Soignes, dat met elk seizoen van uitzicht en kleur verandert. In Spanje: de Alta Garrotxa, waar de natuur ook schitterend is.

Een liedje?

Een strijkkwartet: Death and the Maiden door Schubert.

Een film?

Charade, door Stanley Donen, die me in een goed humeur brengt elke keer als ik hem zie.

Een boek?

Reizen met Herodotus, door Ryszard Kapuściński, die mij ertoe aanzette de Geschiedenis van Herodotus te lezen en in te zien dat het altijd nodig is naar andere gezichtspunten te zoeken, om te proberen de werkelijkheid te benaderen.

Een voorstelling?

Een ballet: The Rite of Spring van Maurice Bejart.

Een kunstwerk?

Boticelli's Primavera. Ik raad aan om het te gaan bekijken tijdens de avondsessie in de Uffizi Galerij, de zaal is dan leeg.

Een wetenschappelijke mijlpaal?

De ontdekking van het Higgs Bosson, in het onderzoeksteam waarvan mijn zus deel uitmaakte toen zij bij CERN werkte en waarvoor mijn buurman, François Englert, de Nobelprijs heeft gekregen.

Zonder deze technologie, zou ik niet kunnen leven?

Voor het ogenblik, geen

Als ik wakker word, is mijn eerste gedachte...

Koffie!