Mar Sala Romagosa is een kunstenaar die haar geluids- en visuele creatie baseert op de fluit als een middel tot communicatie en directe verkenning.

Vertel ons eens iets over jezelf en over je job.

Ik zie mezelf als een artieste die haar visuele en sonore creaties baseert op fluiten, die ik zie als een middel voor directe communicatie en ontdekking. Mijn laatste project heet d.e.a.f. en is gebaseerd op de ervaring die ontstaat tijdens de performance. Het lichaam, dat omgeven wordt door lage frequenties, is daarbij het vertrek- en eindpunt van het beeldende proces.

Het oorspronkelijke idee is afkomstig uit mijn concept "until I become deaf" en hoe dat samenhing met een sociale kijk op het zicht en het gehoor. Meer bepaald, hoeveel we kunnen blakeren en wat we besluiten te blokkeren totdat er geen weg meer terug is. Het resultaat was d.e.a.f., aangezien het de essentie van doofheid samenvat en tegelijkertijd de basis vormt van de muzieknoten (d van re, e is mi, a es la, en f is fa).

Hoe ben jij verbonden aan Spanje of België?

Mijn muzikale carrière begon in Barcelona, toen ik als student al geïnteresseerd was in klanken. In Spanje bood het festival Mixtur me een locatie aan waar de première van d.e.a.f. kon plaatsvinden. België heeft dan weer mijn ogen, maar vooral oren, geopend op vlak van onderzoek naar klanken. Ik vond zo ook mijn manier om mijn interesse te vertalen naar het publiek. Deel uitmaken van de Ictus-academie en het Spectra-ensemble was voor mij een cruciale stap, omdat het me een arsenaal aan geluid, beweging en onderzoeks- en studiemiddelen aanbood.

Een speciale plek in België? Een speciale plek in Spanje?

Gent was de eerste stad in België die ik bezocht en ik werd er met open armen ontvangen. Toch reist een deel van Antwerpen ook voorgoed met mij mee. Als ik terugdenk aan Spanje, wordt ik meegevoerd naar Málaga, waar ik het geluk had om samen te mogen spelen met een filharmonisch orkest, om er een hedendaagse draai aan te geven en om deel uit te maken van de grote orkestmachine.

Een lied?

Als compositie kies ik de 8e symfonie van Bruckner opgevoerd door het Bavarian Radio Symphony Orchestra onder leiding van Mariss Jansons. En het lied You’ve Been Flirting Again van Björk uit het album Post (1995).

Een film?

Ik ben een grote fan van David Lynch en Elephant Man, maar ik zeg ook geen nee tegen een dystopie zoals Lobster.

Een boek?

In Praise of Shadows van Tanizaki en Der Steppenwolf van Hesse, maar eigenlijk kan ik niet kiezen.

Een voorstelling?

Het concert van het Auditori de Barcelona met het Mariinsky Orkest wanneer ze de drie balletten van Stravinsky speelde op slechts een avond.

Een beeldend kunstwerk?

Wrapped Trees van Christo en Jeanne-Claude.

Een wetenschappelijke verwezenlijking?

Kunnen horen hoe zwarte gaten klinken.

Zonder deze technologie zou ik niet kunnen leven

Zonder Instagram. Momenteel lijkt dat onmogelijk, maar ik speel graag met het idee dat we er een gezonde relatie mee kunnen hebben en dat we het kunnen gebruiken om ons verder te ontwikkelen, zonder het contact te verliezen met onszelf.

Wanneer ik opsta is dit het eerste waar ik aan denk

Ik heb het geluk te mogen doen wat ik altijd heb willen doen. Elke dag is weer een nieuwe dag om van die bezigheid te genieten en er beter in te worden.