Marta Ramos Yzquierdo (Saint-Mandé, Frankrijk). Onafhankelijke curator, sinds 2013 Haar onderzoek richt zich op de machtsstructuren en hoe hedendaagse kunst kan worden ingezet om actie te ondernemen en deze te veranderen.

Ze gaat op zoek naar hoe de geschiedenis weergeven wordt en hoe het idee dat werk een verbindende kracht is tot stand kwam. Ze kijkt naar de kunstenaar als arbeider en zoekt wat we eruit kunnen leren: minder werken, maar meer doen.

Vertel ons maar wat je wil over jezelf en je werk.

Ik heb het geluk dat ik mijn werk heel leuk vind. Tussen projecten met kunstenaars en met een nieuwsgierig kijk op de wereld, ontdek ik steeds nieuwe perspectieven die op zijn minst inspirerend zijn.

Wat is je relatie met Spanje/België?

Paspoort.

Een speciale plaats in België?

Ik ken het nauwelijks, maar ik herinner me wel een foto waarop ik anderhalf jaar oud was en midden in de winter gekleed in een jumpsuit met rode veren op de Grote Markt stond. Ik zou graag de archieven van Marcel Broodthaers willen ontdekken… en me hierin verdwalen.

Een bijzondere plek in Spanje?

Het Walter Benjamin-monument in Portbou.

Een liedje?

Om te neuriën, eender welk lied van Chicho Sánchez-Ferlosio, om te dansen eerder elektronische muziek...

Een kunstwerk?

Het is onmogelijk om er maar één te kiezen!

Een boek?

Ik dacht laatst aan een essay van de Algerijn Pierre Rabhi, Hacia la sobriedad feliz, vertaald naar het Spaans door Errata Natuare.

Een wetenschappelijke mijlpaal?

De hond van Pavlov.

Zonder deze technologie zou ik niet kunnen leven...

Over het algemeen lijken ze me allemaal noodzakelijk, aangezien ik niet meer zonder kan... Ik maak me meer zorgen over het buitensporige of gratis gebruik ervan.

Als ik wakker word, is mijn eerste gedachte...

Simpelweg glimlachen en goedemorgen zeggen.