Samuel López-Lago beschrijft zichzelf als technoloog en multidisciplinair creatief en heeft onlangs het boek-object “Brusselaxation” gepubliceerd, geïnspireerd door de Belgische hoofdstad.

Uw nieuwste boek, Brusselaxation, is geïnspireerd door de stad Brussel. Welke rol speelt de stad in dit werk?

Brusselaxation, uitgegeven door Experimenta Editorial , is een boekobject dat mandala's met haiku's inkleurt en dankzij de ezelachtige structuur een tentoonstellingsobject wordt. Geïnspireerd door Brussel, waar ik de afgelopen vijf jaar heb gewoond, combineert dit project mijn interesses in design, meditatie en schrijven. Het is geschreven in verschillende talen - Spaans, Engels, Frans en Nederlands - om de culturele diversiteit van de stad te weerspiegelen.

Wat inspireert je als je voor kinderen schrijft?

Ik heb het geluk gehad op te groeien in een omgeving waar ik enerzijds als kind veel verhalen te horen kreeg en anderzijds mijn creativiteit erg werd aangemoedigd. In mijn trilogie over design voor kinderen spelen objecten een hoofdrol, ze regisseren of vertellen het verhaal en nodigen kinderen uit om niet alleen design te waarderen, maar ook om hun creativiteit te bevorderen of diversiteit te begrijpen.

Je artistieke praktijk is erkend door de World Academy of Art and Science en is internationaal tentoongesteld. Wat is Atlas Mnemosyne?

Atlas Mnemosynet is mijn specifieke fysiek-digitale archief waar ik een aantal van mijn meest relevante artistieke creaties van de afgelopen 15 jaar verzamel. De naam is geïnspireerd op het project Atlas Mnemosyne van Aby Warburg, een van de kunsthistorici en theoretici die ik het meest bewonder om zijn nieuwsgierige visie op de onderlinge relaties tussen beelden. Dit project creëert een netwerk van niet-definitieve relaties om te reflecteren op het beeld, er is geen volgorde of beschrijving, maar het is de kijker die betekenis geeft aan het werk door zijn of haar eigen reflectie.

Welke projecten of gebieden zou je verder willen verkennen of ontwikkelen in je carrière?

Ik wil graag blijven vertrouwen op mijn intuïtie en mijn nieuwsgierigheid niet verliezen om mijn omgeving te verkennen met wat ik "buitenaardse ogen" noem, de ogen van een nieuwkomer op aarde. Een term die in me opkwam toen ik voor het eerst (de eerste van vele) Sin noticias de Gurb van Eduardo Mendoza las. Het werd mijn favoriete boek in die tijd, en een van mijn huidige favorieten. Het meesterschap waarmee Mendoza het alledaagse beschrijft als iets verrassends door de ogen van de vreemdeling is geweldig. En het is een oefening die ik regelmatig probeer toe te passen in mijn persoonlijke leven.

Mijn plannen voor de toekomst zijn om te blijven creëren. Het grootste geschenk dat we als mensen hebben gekregen is het vermogen om te creëren. En het zou me veel pijn doen om dat te verspillen.

Een speciale plek in België?

De abdij van Villers op een herfstdag.